Rond de caldeira

We vertrokken onder een stralende hemel naar boven en konden genieten van een spectaculair zicht op pico.
Boven is er een tunnel gemaakt zodat je niet hoeft te klimmen om de vulkaankrater te zien.
Het was zogezegd een makkelijke wandeling dus vertrok ik zonder stokken, dat was pas een vergissing.
Het is een extreem smal wandelpad en vrij glibberig  vol gaten en stenen en op sommige plaatsen zeer stijl.
Er was nogal wat passage dus was mekaar kruisen iedere keer een uitdaging.
Ongeveer halverwege trapte ik in een gat en viel om . Ik had mijn voet omgeslagen, gelukkig had ik mijn hikingboots aan en dus viel het nogal mee. Gerben was al aan de auto en was zo lief om mijn stokken te brengen.
De wolken kwamen zo over de rand. En toen wandelden we in de mist.
We kregen ook nog een regenbui over ons.
Als je niet van plan bent om volledig rond de krater te lopen start je beter langs het kapelletje, daar is minder mist en het uitzicht is beter.
Na de wandeling aten we gebakjes in een pastelleria.
Ik wilde nog in de zee gaan zwemmen. Sylke en ik gingen naar het strand. Toen ik in de zee ging begon het te druppelen. Toen ik eruit kwam was het aan het gieten.
We zijn dan maar terug gekeerd naar het hotel.
Na een douche heb ik op het dakterras naar de bootjes gekeken , in het zonnetje. 4 seizoenen in 1 dag. Je gaat naar het strand en neemt mee… een paraplu.